Kendinin vakti bu günlere yansıyor

İlk başta bir ada olarak baş verdi

Sanırım martılar için 

yol çalışması yapılırkendi


Kendinin yüzünde bir ateş şenliği

İyi balık iyi meze

Herkes aynı muameleyle çekilmese dünyaya

Kendi kendine geldi derdim

Şekerle kapı > babayla leblebi


Tüm anlamlarını çağırdım kelimenin

Ama ağlamadı kendi


Bir tarih dersindeydi galiba

Devir kendini yönetme devri

İşte tenini kenti sanan bir molla

Devir kendi

Sonra küs yüz çevir

Sen susup çiçek özeti çıkarırken

Kim suladıysa dolu bardakları

Kendini ele verir


Çatlakları genişletiyor ha bire

Kaburgama abanan kalbim

Putların kendi rahmi yok diye sorgulanıyor

Kendi camdan bir makina

Beni kırılma takvimleriyle suçluyor


Kuşku yok ki

Tüm cevaplarım yalnız bir tahmin olarak kalacak

Büyümez daha fazla

Bu boyla da asker olmak zor kendi


De ki ağlıyorum

Üstelik silahım da çamur 

Vuramam seni boşuna baş verdin

Parola sormayacaksan dur orada

Kendim yüzerim