Sır: 04:57
Üstadım, gecem nemli ve aklım seni mıhladı düşüncelerime.
Çaresizken dilimde 'Baysun’da Bir Çiçek’
okurken titrek sesimle, nasıl çaresizdim görmeliydin.
Ben sizden sonra başladım rahatımı bozmaya okuyarak.
Bu bir aşama mı?
Yazdıklarımın altında kalmalarım ve her kelimelerimde ızdırap çekmelerim.
Ben böyle değildim eskiden üstadım.
Hassaslaştım ve değerler arttı.
Bir çiçeği bile severek ondan bir parçaymış gibi.
Anlamlar, mefhumlar, nesneler, maddeler derinleşti ve gün yüzümde sarih belirdi.
Keyif verdi en başında,
sonrasında hep mi hüzün üstadım?
Gecenin bu saatinde horuldayanlardan idim bir mazideki dirimde.
Sizler yabancı değilsiniz.
Aniden gelen ve kısa süren sulusepken gözyaşı damlaları,
sizde de olur muydu böyle üstadım?
Burada kumaşlarımdan anlayan yok.
Renkler birbirini tutmuyor artık.
Ben böyle değildim eskiden üstadım.
Fakat üstadım, durumlarımızın hemhal olması ne de güzel bir dayanak öyle değil mi?
Hemhal olan ruhlarımızın, kapısı, çatısı eksik olmasın.
Sahici olan şeyler, beyhude olan uğraşlardan ıraklaşmamı sağlayan bir fısıltı sesiydi,
hatırladım.
Dağ evinde,
Üstadım sormuştum; 'ben de okumak istiyorum' ve bana; 'okuma' demiştin.
O zaman anladım rahatımın bozulacağını.
Ben böyle değildim eskiden üstadım.
Beyhude konfor alanının verdiği muvakkati rahatlıklardan ise,
sahici olan rahatsızlıklar ve içinde sırça köşk dolusu gerçek güzellikler.
Rahatım bozuldu ve bahtiyarım.
Soğuk, yayla evinde bercesteler tecellimiz olsun.
Üstadım.
(Dilimde; 'Baysun’da Bir Çiçek & Kayboluş' titrek sesimle.)
Ankara’dan sevgili Üstadım Veysel Kurkut’a (Pakistan) 2024.
Veysel Kurkut
2024-02-15T06:01:07+03:00Yaşatmak - Paul Eluard
Düşleyip okşayan gökyüzünü
Karanlıkta yaşayan birkaç kişiydi onlar
Birkaç kişiydi onlar ormanı seven
Odun ateşine inanan
Çiçeklerin uzak kokusuyla esriktiler
Çıplak arzular yorgan gibi örterdi onları
Ölçülü bir soluk
Ve
Yaz içinde daha güçlü bir yaz gibi büyüyen
Doğal yaşamın o hiçlik tutkusu vardı
Yüreklerinde
Bir başka zamanı
Uzaktan selâmlayarak gelen zamanın umudu
Ve
Çölden daha dirençli sevdalar vardı
Yüreklerinde
Azıcık azıcık bir uyku
Gelecek güneşlere taşıyordu onları
Yaşamak var olmaktır bunu biliyorlardı
Karanlık gereksinimlerinden doğuyordu aydınlık
Birkaç kişiydi onlar
Birden çoğaldılar
Bütün zamanlarda böyledir bu