Anlamanı beklemedim ben,anlattım zaten ama sen anlamadın...
Her şeyini bildiğin senin için herkes olan hiçbir şeyinim artık. "Daha önce çok kez vazgeçmiştim ama hiç biri bu kadar gerçek değildi bana ne yaptığını ben de bilmiyorum sana olan sevgim hala var ama sanırım sabrım kalmadı" dedi içimdeki o ses ...
Beklemek neydi gelen mi beklenirdi yoksa gelmeyecek birini de beklemek,beklemek sayılır mıydı ? Sana seni tarif etmelerim bitmiyordu kendi kendime konuşmaktan belki de senle konuşamıyordum ama zaten konuşamıyorduk.Dinlemeni isterdim konuşmasanda olurdu senle sessizlikde güzeldi dinlenirdik ama artık sessizlik senin huzurun değil huzursuzluğunu yansıtıyordu sanki anlatsam anlar mıydın diyorum da dönüp arkaya baktığımda ben hep anlatmışım zaten anlamak zor olmuş oralarda hala anlamsız bakışların bana...
Ellerin lunaparkın kapısı olsaydı açılsaydı hep bambaşka yerlere.
Gözlerin dizelerim olsaydı hep farklı anlamlarda baksaydı bana .Değişir miydi anlaşılsam oralarda mevsim ? Yoksa yine mi sonbahar yine mi buğulu kapalı hava ? Senin her mevsimin benim güneşim di oysa yanımda sen varsan hava hep aydınlıktı bana yıldızları yakardık, ayı asardık tavana...
Düşünmeden konuşamıyorum sana bağışla ben bir kırılırım sen on , kırdığının peşinde hiç zaman harcama sen tamir nedir öğrenememişsin! Zamanın en tatlı hali bizi biz olarak yaşayan insanlarla geçirdiğimiz haliydi biz biz olabildik mi? Olsun, çok istediğim şeylerin olmayışını izlemişliğim çok benim hayat kursaktaki heves bilirsin ballım anlamayışında kalışıma döküldü kelimeler seni sensiz sevişimin bilmem kaçıncı gününde...
Evde değilim beni anlamıyor evim...
