Hadi, bu gün de üzülmek için sebepler bulalım,
Bir karganın kanadının siyahına kafayı takalım.
Üzgün sayalım onu, psikolojisi bozuk.
Siyahlara büründüğüne göre öyle olmalı.
Üçe kadar sayacağım ve kanatların olduğunu unutacaksın,
Bir, iki üç; ve artık uçamazsın.
Hipnotik aldatmacalara zaten hep kanıyorsun,
Bu da benden; bu sefer de böyle olsun.
Lades kemiğinin kısa ucu bende kaldı,
Aklımda, çıkmıyordu aklımdan iddiamız.
Üzerimizdeki, silkinsek de dökülmeyen şu ölü toprağı,
Üzerine döktüğüm çiçeklere kök saldırdı;
Şahlandı biliyor musun?
Bizim başlarımızı toprağın altına sokturan bu bunaltı.
Ben, biz; özneler kafamda daim karışık;
Yazıp yazıp israfına destek verdiğim kağıtlar buruşuk.
Bir nebze içimde kaim, buna alışık,
Üç parça aklımı alıyor şu hayat; önümde kırıtıp.
