Kitap raflarındaki toz taneleri anlar beni.
Değersizliğimiz birdir, hep beraberdir.
Gidenlere sitemlerim boğazımda düğümdür.
Yutkunamam, yutkunamadıkça onca haykırış,
İçime akar.
Duvarlardan sarkan yıllar yılı sarmaşıklar,
Onlar bana bakar ben onlara.
Anlarlar beni.
Ben de hiçbir halta yaramadım.
Yaranmaya çalıştım da yaranamadım.
Küskün kaldırımların arasından çıkan hırslı çiçekler,
Onlar anlamaz beni.
Ben pes edenimdir.
Kimsenin bilmek istemediği yüklerimle
Savaşmaya çalıştıkça döktüğüm gözyaşlarım,
Yedirir güçsüzlük damgasını bana.
