Bir çocuk olsam gecekondu mahallesinde
Ruhumun pespayeliği arşa değse
Gökyüzünün mavisini unutsam
Çilekli dondurmanın tadı bile ekşi gelse mesela
Sobanın alevlerine teslim ettiğim masumluğum, ruhumu ısıtsa
Saatlerce ağlasam okula giden çocukları görünce
Kaldırsam başımı, bir ah çeksem, ahım toprağa karışsa
O zaman anlar mısınız beni?
Hiçliğimi, yokluğumu, yalnızlığımı
İçimde bütünleştiklerimi
Kendi başıma kaldıklarını
Mücadele ederken güçsüz düştüğümü
Bazen sadece ruhumu, bedenlere teslim etmek istediğimi
Görür müsünüz?
Zühre
2021-01-10T19:11:08+03:00Kalemine sağlık bir tanem,keyifle okudum.
Tuna
2021-01-10T18:50:38+03:00Eline emeğine sağlık çok güzel yazmışsın ❤️
Serhat Tepe
2021-01-10T00:01:25+03:00Ben de girişi sevdim fakat sonradan nedense koptum şiirden, bağ kuramadım. Belki de hiç duyulmamış bir şeyler duymayı bekledim. Yine de hoştu, kaleminize sağlık.
Fatih
2021-01-09T23:52:52+03:00Hoş bir akışı var fakat çok kalabalık geldi bana şiir bir durumu birden fazla kavramla bu kadar kısa anlatmışsınız. Emeğinize sağlık. Belki daha sonra okusam fikrim değişebilir bilmiyorum.
Yasemin Çargıt
2021-01-09T23:50:08+03:00Girişteki hikayeyi çok sevdim, herkese özlem yükleyecek bir girişti. Keşke bir anda hesap sormaya dönmeseydi şiir o yumuşak duyguları biraz daha hissetseydik ve hesabınızı da yine bu duyguların ışığında görebilseydik. Ben bunu dilerdim. Kaleminize sağlık. :)
Seyfullah Özalp
2021-01-09T23:49:12+03:00Kalemize sağlık.
Ferah
2021-01-09T23:46:52+03:00Çocukluğu anımsatan şiirleri çok seviyorum. Belki duyulmayan sesler de bir gün duyulur. Yüreğinize sağlık.