Ben yaşarken anlaşılmayı hak etmiyor muyum? 14'ünde genç bir kız ya da 70'lerinde bir kadın, ne fark eder? Benim işte, aranızda dolaşıyorum, nefes alıyorum ve yazıyorum. Beni her gün görüyorsunuz, peki bu inkar neden? Alaylı, tanımaz ve yargılayan bakışlar neden? Siz beni anlamaya mecbursunuz. Ya ansızın tek bir şiirle veda edersem, kapatırsam gözlerimi? Tek şiirden ne gam, ya dünyalar barındıran yazılar bırakırsam? Dinleyin beni, okuyun ve anlayın. Beni anlamanız gerek, 19 yaşında genç bir kadınım ve sizlere verdiğim bunca mesaja, yazdığım onlarca yazıya rağmen beni unutamazsınız. Beni, ben henüz 19 yaşındayken anlamalısınız efendim. Bir sabah ezanıyla aranızdan ayrılırken anlasanız ne gam?