Bulduğumu sandığım şeyin bir serap olduğunu öğrendim.
Artık kendime olan inancımı da eriyen mumla attım.
Dört duvar arasında üç buçuk attırmıştı oysa bu buluş bana.
Kalp yanılması ne acıymış.
Tedavülden kalkmayan bir sızı.
Kafein ve biraz da mırıldadığım şeylerle susturmaya çalışıyorum.
Azıyor, bastırdıkça.
Yaratıcı ile hep baş başayım.
Anlamıyor beni kimse aynadaki ben bile.
Bir gün sevdiğimi iki gün sonra görmezden geliyorum.
Artık kendime olan inancımı sobanın külü ile attım.
Bir de kurumuş papatyalar vardı
Onları da attım.
Çünkü dokundum
Kurumuş papatyaları kırdım.
