En yorgun saatlerdeyim. Sanki uyku nedir hiç bilmemişim gibi. Artık daha fazla acı içinde geçmesin diye saniyelere savaş açmak istiyorum. Daha sonra büyük bir öfkenin içindeki korkunç güçsüzlüğümle karşılaşıyorum. Gözlerini kırpamayacak kadar güçsüz kirpiklerimle. "Ağlasam geçecek." Diyorum ama kupkuru gözlerimle çölü andırıyorum. Gördüğüm serapların da haddi hesabı yok. Gerçek olan ne bilmiyorum. Aklım oyunlar oynamaya devam ediyor. Bir sonraki sahneyi tahmin etmekle geçiyor ömrüm. Çabalıyorum, bu filmi iyi sonla bitirmeye çalışıyorum.