İstedim ki içini huzurla doldurayım. Bir kere geldiğin bu hayatta seni doyasıya yaşatayım. Küçükken doğru düzgün okşanmayan saçlarını tarayayım. Sana insan olduğunu, kırılıp üzülebileceğini hatırlatayım. Her şeye rağmen ördüğün duvarları yumruklarımla yıktım hiçbir zaman pes etmedim. Çünkü biliyorum ki seni memnun etmek beni de mutlu ediyor. Ben kendimden vazgeçtim annem. İnan bana bu benim için hiç önemli değildi. Sen bunu anlasan yeterdi. Hayat acımasızdı. Merhametli olan kimdi?
