hayatımı, onu anlama yolunda kullanabileceğim bütün yöntemleri en uç noktasına kadar keşfedip ustalaşmakla, her birinin diğerleriyle eşit yetersizlikte olduğunu kavramakla ve bir türlü bütün bu çabayı kenara bırakıp bedenimi ve zihnimi yaşamanın kollarına teslim edememekle geçireceğime, zaman beni yavaş yavaş tüketmeye devam ederken iyice emin oluyorum ve bunun yarattığı dehşet bile bu cümleyi yazarak algılayış çeteleme umutsuzca bir çentik daha atmama engel olamıyor.
