Anlık mutluluklarla acılarımızı örtüyoruz. Zaman geçtikçe iyi bir oyuncu oluyoruz hatta bu oyuna kendimizi o kadar kaptırıyoruz ki biz bile gerçekten mutlu olduğumuzu sanıyoruz. Sonra geçmişi hatırlatacak ufak bir anda yeniden karanlığın içine hapsoluyoruz ve bu sefer tünelin sonundaki ışığı görmek için daha çok yol katetmemiz gerekiyor gibi.