Anne

Bence ben anne olmayayım anne.

Sen çok güzel bir annesin,

Anneler çok güzel anne.

Dünya ucundan yanmış bir kağıt gibi biraz, 

Ama yazılabilir halde hâlâ

Yaşanabilir halde. 

Bunun en büyük sebebi ise 

Doğan çocuklar her yeni güne. 

Annesiz büyüyen çok çocuk var 

Mesela onlara anne olayım ben 

Sonra biraz da sokak köpeklerine...

Sevgilerden doğmayan çocuklara da,

Sevgi olayım biraz.

Ben anne de olamam zaten 

Olsam olsam,

Ürkek bir kedi olurum inşaat kenarlarında.

Sen nerede değilsen,

Orası üveydir bana anne.

Ve ben hep fazlalığımdır

Senin olmadığın yerlere.

Güzelliklerin ve inceliklerin kadınısın sen.

Azıcık umut dolmaya görsün içim

Senin gibi çeşit çeşit kurabiye yapar

Dağıtırım kalbimin sokak çocuklarına.

Sende büyüseydi tüm dünya, 

Süt kokardı tütünlerde.

Benzemez bu söylediklerim 

Kuşlu çiçekli şiirlere 

Çünkü dağlarda uçuşan da senin sesin,

Toprakta açan da senin gülüşlerin anne.

Bence ben anne olmayayım anne. 

Hem uyumak gerekiyor büyümek için,

Önceden uyuyakalırdık

Masallar zaten mutlu bitiyor diye.

Şimdi ise uykusuzuz 

Ve bilmediğimiz sonlar var önümüzde.

Yanıma yatmanı beklediğim gecelerde,

Yatsı namazının uzunluğu yüzünden

Üzüldüğüm günler için özür dilerim Allah’ım senden.

Daha büyük üzüntüleri de tattım yeryüzünde.

N’olur annemi yanımdan eksik etme.

Artık beni dünyaya getirdiğin yaşlardayım anne.

Ama hâlâ küçüğüm kötülüklere.

Dünyanın yorgunluk bulaşan ellerinde 

Sen en iyisi mi,

Sevgi emmiş ninniler söyle bana

Sonra yeniden doğur beni aşka.