Annem diyorum keşke kendini de doğurabilseydi
Ya da başka herhangi bir güzelliği
Ayağı taşa değmesin diye büyütülen ne varsa
Çok güzel eziliyordu çünkü
Sancısı başka acısı başka bir evren düşünün
Varlığı araf, yokluğu tuhaf
Bir evren ki beceriksiz elleriyle insanların
Düşleri kırık, yüzleri asık
İnsanlar düşünün, oradan oraya
Annem diyorum tam olarak doğuramamış gibi beni
Bir yanım eksik, eksiğim diğer yanımdan büyük
Ayağım taşa, yüzüm insana takılmış sanki
İnsanlar düşünün, kendilerine bile uzak
Gülmeyi somurtmaya yeğlemiş
insanlar, güzelliği yitirmiş
Türküsüz, şiirsiz ve şuursuz
Oradan oraya kusursuz
Düşlere uzak, geçmişe tutsak kendine hapis
İnsanlar, düşünün
Annem diyorum, düşünün diyorum, insanlar
Bunca elzem bunca kahır bunca uzak
Kendinden kopuk, kendince rahat, kendine inat
Anne, bir kez daha insan doğur, beni tamamla
Tam doğuramamış gibi beni, bir diğerini, hatta
kendini
Dene bir daha anne, babam da yokken
Belki doğurabilirsin kendini*
*bir güz akşamına ithaf
