Şafak vakti gelmesin bundan sonra,
Biz alıştık nasılsa
Karanlık örtüsü altında
Yapılan kısa konuşmalara
İçe akıtılan gözyaşlarına
Daha da açılamam
Yıllardır korkuyla yüreğimi sakındığım
Bu çamurlu dünyaya
Boğazıma kadar batmışım
Kuru lekeler yapışmış üzerime,
Şimdi de kimse görmemeli çünkü ben bilirim
Bizi gören ağaç da
Kelebek de
Onlar da
Ayıplayacak nasılsa.
Sevmeyecekler bizi,
Hoş görmeyecekler.
Bir yer hayal edelim
O lekeler temiz yağmurlarla akıp gitmiş olsun
Ve elin saçlarımda evini bulsun
Şeytan gözlü
Güzel yüzlü o
O senin peşini bırakmayacak
Ve bizi bilen herkes
Rahatsız olacak.
Uymayacağız, yakışmayacağız,
Şimdi beni öpersen,
Geriye gitmiş olacağız.
Oysa o gece
Herkes bakarken bile
Bundan daha cesurduk
Şimdi ise
Gözlerine bakmam yetiyor
Eli silahlıları toplamaya.
Ben korkularımdan arınmışken
Sen kaçıp saklanmasaydın
Belki de bulurduk bir yolunu
Ama şimdi
Seni öpemem,
Bunu sen de yapma.
Bir kez olsun beni dinle
Dudaklarını bir defa tadarsam
Hayatım boyunca sayıklayacağım adını
İsteyeceğim seni
O tadı arayacağım her yerde
Ve kokun burnumda kalacak
Parmak izin benimkine karışacak
Yekpare olacağız
Bir daha kopamayacağız.
Beni iyice dinlediysen
Şansın varken gidersin
Buradan sonrasına cesaret edemezsin.
Girilecek bir yolda
Unutma, elini benden başka
Tutanı göremeyeceksin.
Yine de sen beni milyon defa dinlesen bile
Sessiz sinema oynamalarımız bitmeyecek
Tek bir sözümü bile bilemeyeceksin.
Yine de ben
Evine çakılı bir tablo olmaya,
Hoşbeş bir anında kalmaya,
Yüreğine gömülü bir özlem,
Rüyalarına giren bir ızdırap olmayı yeğlerim
Her defasında, utana utana.
Ben sensiz yaşamayı öğrenirim,
Sen de iyileşmemeyi,
Bu kitabı böyle kapatırız,
Sonunu yazmaya bir daha gerek duymayız.
Sonu olmayan her şeyde
Umut da saklanır
Göz kırpan küçük bir fenere
Ve
Bana bu armağanı bahşedersen eğer
Bir daha açmam ağzımı
Söylemem sana nasıl susadığımı.
Burada kalsın,
Dokunma artık
Bir kez olsun dinle beni n’olursun,
Bu masal burada dursun.
Zamanla unutursun.
İdil
2020-10-31T19:03:18+03:00çok teşekkür ediyorum berayişeyda