Gecenin karanlığında meçhul
Günün aydınlığında meşrulaşan sevdalara
Alfabelere sığdırabilen ne varsa
Ve ne yoksa
Yıldızlarla ölçülemeyecek kadar
Ve bir o kadar dışında sevdam
Bir kelebeğin kanatlarında
Bir tutam umut gibi
Bir tutam peri tozu belki
Prensin prensesine kavuştuğu masalların masumiyeti
Kavuşamayanların kurbağaya dönüşme vakti şimdi
Kafiyelerin intiharına jilet olmuş kalemi
Affetme!
Ve beni
Bir de beni
Sevme
Seversen denizler ayrılır
Kaf dağı rüyalarıma yakışır
İçinde sen dolu masallara alışır
Kalbim hayaline sarılır
Seversen sevenlerin alınır
Sevmezsen gözlerim darılır
Sevme beni
Gök kubbe karışır
Yağmurlar yağar ama sen aldırma
Gözyaşlarım yağmadığı kadar
İçimi titreten Mikail değil
İnandığım o melek
Şimdi beni düşlemeden yatar
Göz kapaklarında inancım ağlar
Huzur saçlarına hapis
Sana mahkum olmaya muhtacım ben
Elvedan esaretimi yaralar
Özgürlüğe meylim yok ellerindeyken
Kokuna müebbet kaderim
Seni yazmadıysa, yazanı silerim
Çöp adam bile çizemem belki ama
Bir tütün içmeyi bilirim
Bir de seni severim
Bir tek seni severim
Ben hep
Ve tek
Yalnızca seni
Seni severim.
