"Zevkin kaynaklarında öyle bir acılık var ki çiçekler arasında bile olsa boğazımızı yakar." der Lucretius. Müziğin kaynaklarında da böyle bir acılık vardır. Çiçekleri tomurcuklanırken kulaklarımızda, boğazımızı yakar. Her nota bir sesi simgelerken kulaklarımız, nice bestenin acı veren zevkine dönüşür. Zevki ve acıyı önce kulaklarınızda, sonra tüm duyularınızda hissedebileceğiniz bir parça bırakıyorum buraya. Lucretius olsa bu şarkıyı beraber dinler, varlığımızı ayırmak yerine boşluklarımızı sonsuz bir döngüde o çiçeklerle doldururduk.