Bir gün Havva Adem’e bir Apple verdi. Apple’dan bir ısırık aldı Adem. Havva da diğer taraftan ısırdı. Tanrı'dan uzaklaştılar. Yeryüzüne sürgün edildiler. Kızdılar Tanrı'ya. Buldular birbirlerini. Yapay bir cennet yarattılar. Apple fidanı attılar (yapay gdo'lu) toprağa. Ağaç büyüdü. Herkes Apple kuyruğuna girdi. Devleştiler iyice. Büyüdüler. Karbon ayak izleri arttı. Kızdı Tanrı. "Sen misin?" dedi ama çok geçti. Yürüyen insan vardı şimdi de yürüyen Apple oldu insanlık. "Biz ne yapıyoruz?" demediler. Geleceği göremediler. Yediler de yediler, kara deliklerine gönderdiler Appleları. Doymak bilmediler. Kimse ağacı kesemedi. Artık ortada ağaç yoktu. Süs ağacı vardı. Dallarında Apple. Apple düşer, biz alırız. Tekrar düşer, gene alırız. Tekrar, tekrar ve tekrar. Sıra oluruz. Yapay bir cennetin pençesinde...