Ne garip, aptalca bulduğum her şeyi yapıyorum,
Mesela seni şarkılarda anımsıyorum.
Gözyaşımın akmaya yeltenmesine karşı çıkmadan,
Ona izin veriyorum.
Bir sokağa adım atarken hatırana rastlıyorum,
Sanki seninle burada defalarca kez yürümüşüz diyorum.
Durmadan yürümüşüz, karanlık etmişiz gökyüzünü.
Yorulmuşuz, nefes nefese kalmışız,
Ve ardından birbirimize bakıp derin bir nefes almışız.
Yaşamak, yalnızca sensiz ve seninleyken ne ayrı diyorum.
Yaşamak, sensizken ölü topraklarda var olmak gibi.
Seninle olmak diyorum, ilkbaharda hoş bir çiçeği koklamak sanki.
Elimde kalın bir kitap, satırlarında anımsadığım birkaç duyguya yenik düşüyorum.
Hasret kalmış bir karakter olduğumu fark ediyorum.
Sanırım pek de garip davranmıyorum,
Yalnızca seni çok özlüyorum.
