Bekledim seni…

Mevsimlerce hiç bıkmadan…

Gelmedin ve bir işaret dahi vermedin yüreğime sanki hiç duymuyormuşçasına beni…

Oysa aramızdaki kilometrelere inat

Bağırıp çağırarak değil yüreğimle seslendim sana

Her defasında biraz daha biraz daha ekleyerek hıçkırıklarımı gözyaşlarıma…

Neler vermezdim yaşadığımız o yüce aşkı , o muhteşem duyguları, zamanın kaybolmuşluğundan çıkarıp sermek için yüreklerimizin dibine ve hoyratça harcadığımız ölmeye yüz tutmuş tutkularımıza yeniden hayat vermek için …

Bu kadar uzak ve soğuk olmasaydı o dünya güzeli gözlerinden sızan, yüreğimi bin yerinden bıçaklayan bakışların,

Belki olurdu karşına çıkıp sana senin uğruna yaktığım gemileri, ağlamaktan gözpınarlarımın kuruduğu o melankolik geceleri, seni nasıl delirircesine sevdiğimi haykıracak bir nebze cesaretim...

Olmadı özlemim…

Olmadı hasretim…

Olmadı benim hiç o kadar cesaretim …


Furkan, 2008