Kişilik çatışmamın en sivri ucuna geldim. Ben hep çatıştım ve uçlarda sakinlik dilendim. Genelde lodos başlayınca derin nefes alırdım,yağmur her başladığında ben de aşağı tükürdüm. Hizaya gelmiyorum diye çoğu şeyle aram bozuk. Şeyle yani senle,onla,kaderle,Tanrıyla,parayla, komşuyla... Kafa tutmuyorum sadece kafamı tutamıyorum. Anlamak için anladıklarınıza evet diyemiyorum. Bugün bir karar aldım ama kaçıncı bugünde aynı karar saymadım. Çekinmekle saklanmak arasında bir kapıda kaldım. Ya da kapıda kaldıkça içimde kaldım. Yok yine de hizama gelemiyorum.Arada bir de olsa arada bir yerde olmaktan kurtulamıyorum.
