Bulutlar diyorum, bulutlar, onlar bile gri artık. Ne siyah ne de beyaz, arada kalmış bir bedevi misali... Gri... Belki de arafın rengi bu. Bir yanım cehennem bir yanım cennet. Ben ise arada kalmışım. Canım bile kendime acıyor. Oysaki insanın en çok kendisine ihtiyacı yok mudur? Benim bana ihtiyacım var. Amma ve lakin ben kendimi bulamıyorum. Kaybettim. Sanki içimdeki ruh bir başkasına ait. Öyle yabancı bana, öyle uzak...
