Biraz bu kavramlara değinmek hatta derinine inmek istiyorum.

Gündem de şuan popüler kelimeler olsa da benim bu kelimeleri kullanmam 10 yıla dayanıyor. İnsan ya herkeste olduğunu sandığı şeyi, yada kimsede yoktur dediği şeyi saklarken buluyor kendini.

Gizli gizli geceleri saklanarak bir şey aradığımı yazmışım yıllarca. Ne aradığımı bilmediğimi de dürüstçe belirtmişim. Şimdi dönüp bakınca sakince gülümsüyorum eski sözcüklerime.

Buldun demek istiyorum.

Zaten aramak ve bulmak ardı ardına gelen sonsuz bir döngü. Daha önce de bir çok kez buldum dediğim anlar olmuştu. Bu onlardan biri değil.

"Süreç" kelimesi,

Sonsuz bir döngüden bahsetmiştim ya, tam da o fikirde boğulmanı engelleyen şey sürecin farkında olmak.

Bulduğum şey aslında farkında olmaktı.

Hep bir yolda olduğumu, bir şey yada bir yer bulacağımı sandığımdan ya yerlere bakmışım yada sağa sola. Açıkçası böyle de bir çok şey aradım buldum ama kalıcı değildi.

Bir gün başımı kaldırdım ve ileriye baktım.

Gördüğüm şey dehşet vericiydi.

Hani bir şeyi her yerde ararsın da tam gözünün önündedir ya. Tam anlamıyla bu oldu.

Tüm kavramlarımı önemsiz kılacak, kendimi hiç gibi hissettirecek kadar büyük bir şeyle karşılaştım.

İşin ilginç yanı tam zıttı şekilde şuan bastığım toprakta ayaklarımı gördüğüm de benden mucizevi bir şey yokmuş gibi hissettim.


İkisi aynı anda nasıl bu kadar kusursuz olabilir?


Bu farkındalıktan sonra aramayı ve bulmayı bırakarak, sadece yaşamam gerektiğine karar verdim. Çünkü ne kadar iyi yaşarsam bu yolu o kadar hızlı gidecektim.


İşin aslı aramayı bırakınca buldum..


Deniz Tekin'e bu şarkısı için teşekkür ederim.