Hayatı kendimce yaşamamanın cezasını onu toparlamaya çalışarak çekiyorum.
Şimdi bilmediğim bir şehrin tanımadığım bir sokağında,
Orada olmayan biriyle konuşuyorum.
İşin kötüsü beni sabırla ve anlayışla dinliyor.
Kim bilir, belki bir gün bana cevap verir.
Onun bana cevap vereceği güne kadar bu şehri tanımaya çıkacağım
Her zaman denize çıkacakmış gibi duran ama hiçbir zaman o tatlı esintili maviliği vermeyen sokaklarda dolaşacağım.
Yüzümde gezinen yalancı meltemdeki tuzu koklayacak, dalgaların sesini kollayacağım.
Sıkılırsam bir gün aramaktan,
Gitme hayalleri kuracağım
Kimseye söylemeden hem de
Çünkü bir şeyi yaşayabilmek için kimseye söylemeden kendi içinde yaşamak gerekir.
Tatlı tatlı gülüyor orada olmayan, anlıyor
Daha kötü, her şey daha da kötüye gidiyor.
Bense bilmediğim yollarda ilerliyorum
Önümde yalnızca mavi hayallerle.
