Nedendir bilmiyorum, hissediyorum kendimi tüm cihandan sorumlu
Geç kalınmışlık hissi ile kalmışım tutuklu
Başımı göğe kaldırıyorum her yer puslu
Adaleti ararken kendine haksızlık eden insanoğlu
Tam diyorum ki olmuyor, bir başına bırakacağım bu geceleri
Fakat itiraz eder bu kış gündüzleri
Korkuların esiri olmamak için yaşarken ötekileri
En çok da kendimi özlüyorum bir akşamüzeri
İnsanlığın yüreğinde solan her bir güz yaprağı için siper halindeyken
Gözlerim kan çanağından halliceyken
Artan bir umut arardım tesadüfen
Fakat etrafıma baktığımda olmuş her yer diken
Sonradan anlıyorum kalmamış meğerse
Ne bir ışık ne bir sevinç
Bu kalabalıklar arasında haykırmak istesem
Biliyorum, gelirim insanlara bir hayli ilginç
