Varlık ve yokluk hezeyanları arasında akıp giden yaşanmışlıktan kalan tortuları, kiri, pası üstünden atmandır ARINMAK… Evrenin sonsuz zamanı içerisinde sana bahşedilen kısa bir ‘an’ dan ibaret olan bu yaşamın enkazından kurtulmandır ARINMAK…
Nice sevinç nice keder ve de nice zahmet sıkıştırıp duruyorsun bu kısa anın içerisine!...Bir gün hiç ölmeyecekmiş, sahip olduğun her şeyi arkanda bırakıp hiç gitmeyecekmişsin gibi yitesiye bir mücadele ile varlık sahasını işgal ediyorsun!...İşin sonunda bu ‘anlamsız’ mücadelenin ağır faturası, beden ve ruh yorgunluğu olarak sana geri dönüyor…Yapma!...
Arındır kendini dünya tamahından!… Kurtul! İçindeki öz doğana uyumlu olmayan eylemlerden, mekanlardan ve de kişilerden!... Boğulma yaşamın dertleriyle!...Yüzüp geç her birinin üzerinden!.. Böylelikle huzurlu, minnetsiz ve de pişmanlık duymadan ayrılmış olursun bu varlık sahasından…
