kocaman bir yılın bitişine veda ve yeniden doğmuş olan bana kucak dolusu merhaba!

başından sonuna kadar aydınlanma yaşadığım, birçok şeyin farkına vardığım, kimi yanımda isteyip istemediğime karar verdiğim, bana iyi gelmeyen her şeyi ve herkesi silmek için adım attığım, yanlışlar yapıp doğruları bilerek unutmak istediğim, kalbimi kıranın kalbini kırabilen, kendi benliğini tanıyabilmek için elinden geleni yapan, kolay pes etmeyip yolun sonuna kadar kırıla döküle gidebilen, küllerinden yeniden doğan biri oldum.

bu defa kendimi seçtim, önce kendi omzundan öptüm. önce ben ayakta kaldım ki başkasının sırtına devrilmeyeyim. önce ben ayakta kaldım ki başkaları benim üstüme basıp geçmesin.


hayatımdan geçmiş olan, ucundan dönen herkes benim için bir tecrübedir. beraber gülüp ağlamak çok değerliydi fakat yaşanmış anıların içinde artık sadece kendimi görebiliyorum. aynı yolu yürüyemediğim ve aynı dili konuşamadığım herkesi görünmez bir müzeye kaldırdım. yaşanmış ve bitmiş bir anı olarak orada varlıklarını sürdürebilirler ama ben onları bir daha asla görmemek üzere kapattım gözlerimi. biten hikayelerden ve karakterlerden çok şey öğrendim. bugüne kadar yaşanmış her şeyi, hayatımdan çıkmış olan ve çıkarttığım herkesi burada bırakıp o kapıyı sonsuza dek kapatıyorum. geriye dönüp "ne güzel günlerdi," diye iç geçirmem ama hatırladıkça nefrete de bürünmem.