Artık 28 yaşındayım ve benim neyim var sahiden?


Babam var, hasta; annem var, haklı; kardeşim var, haksız. Ve ben varım; arada.


Üç arkadaşım var. Birisi çok uzakta. Birisi çok yorgun. Birisi ise çok aşık.


İki kedim var. Birisi çığırtkan, birisi oyunbaz.


Bir kasetçalarım var. Alırken kazıklandım. Kasetlerim var, çoğusu çalmıyor.


Mumlarım var, yakında bitecekler.


Kitaplarım var; aşktan, mutluluktan, rüyalardan ve sanatta maneviyattan bahseden. Ben onları anlamaya çalışıyorum ama onlar beni anlamıyor.


Bir telefonum var. Fotoğraf çekip internete bağlanabiliyor. O olmasa kendimi yalnız, parasız, kimsesiz ve mutsuz hissederdim mazallah.


Bir bornozum var. Yakasına saç boyası akmıştı. Çıkaramadım.


Beş çantam, iki çizmem var. Dışarı çıktığımı kim söyledi?


Ve borcum var. Neyim var neyim yok toplasam satsam ödeyemeyeceğim kadar borcum var. Kime? Bilmiyorum. Ne için borçlandım? Bilmiyorum.


Daha 28 yaşındayım ve benim neyim var sahiden?