Ya kahkaha aslında ağlamaksa!
Søren Kierkegaard
...
Seni sen yapan bütün her şeyin uzakta
şimdi seni sen yapanın ne olduğu komik,
anlam verdiğin şeyler çocukça, işlevsiz
çünkü adını bildiğin her şeyi yeniden isimlendiriyorsun.
.
Şiir, konuşur gibi ve çokça kekelemek
sence insan kendine güvenebilir mi
her sabahtan korkarken?
Nefesi unutma ve ondan korkma demek
ki hiç kimse bir başkası gibi düşünemiyorken.
.
Sıkıştırıldım ama köşeye değil kendime
ve kendime yabancıyım şimdi öğrenmeden
kederim bir müzikal, bir hüzün tiyatrosu
hiç bitmeyen bir orotorya ve içinde yalnız ben.
.
Sürünüyorum fakat muhtaçlıkta değil, düşünceden
her şarkıda nasıl yeni bir üzüntü ve her şiirde yeni bir yüz bulunur — işte ustasıyım bu işin!
Bir sorunu çözmeden ama unutmadan da...
Yürüyorum neredeyse.
.
Anladım geride kaldım vakitten, o beni geçti
anladım ki içimde bulunan bu hüzün başka biri değil.
