Melankoli bulutlar gibi.
Yıldızlı geceler yarını bilir,
Güneşli kahvaltı sofralarını da.
Limon reçeli kavanozlarında,
Sözlerin ışıldıyor.
Örülürken saçlar, duvarlar
Aralarına papatya sıkıştırıyorum.
Hatırlıyorum saçlarını kokladığımı.
Gün batımıyla, yaz yağmurlarında yıkanmış,
Peri tozlu kumsal kumralı saçlarını.
Hatırlıyorum dizlerime düşmüştü,
Zaman durup not düşmüştü:
"Dizlerinde bir bebek uyuyor."
Romantizm doluyor parmak uçlarıma,
Turunç ağaçlı o kasvetli bahçede.
Baharın ilk gününde meltemle karışan güneş,
Parmak uçlarımı boynuma bastırıyor.
Sesimi bastırıyor:
"Artık şiir yazmak yok."
2 Mart 2016
