asaf halet ağlıyor ağzımda haram lokmalar

şairin dokunduğu kargalar hep kaçıyor zamandan

aslımı hatırlıyor, utanıyorum şehirlerimi kurmaktan

kırılıyor ellerim, dişlerim ve kalbim

sağlığım da artık

gökyüzünde bir devrim


asaf halet ağlıyor dedim ağzımda göçmen anneler

sevişmeyi unutmuş, dudakları susuzluktan kurumuş güzeller

sevdiğim kadının gözleri eladan artma gazel

okuduğum her şeyi unutuyorum artık

seninle yaşamak 

seninle yaşamak da pek güzel


asaf halet hâlâ ağlıyor ağzımda dünden kalma partizanlar

her şeyi unutmaya yüz tutmuş yarınlardan geriye ne kalmış halktan

sana bunları anlatmak istemezdim, ne olur bana katlan

asaf halet ölmemiş gibi ağla

unutuluyor gibi değil de

hatırlanamıyormuş gibi saklan