Gönlümde çağlar boyu harlanan kimsesizlik

Ve ölüme yüz tutmuş bir tebessüm var

Her şey silinip giderken usul usul 

Seni kanarak içen benliğim hatırımda 


Sahi; eşiğinde hangi aşık bekledi ben gibi 

Kim; kendinden geçmeyi varmaya yeğ tuttu

Bana heybende giz kalan güzelliği bahşet

Hangi aşık vazgeçti sensiz ruhundan ..


Ben ki aciz bir bendeyim fakat

Her şey muhtaç kaldı bana 

Yoruldum

Yoruldum da içtim ruhundan kana kana 

Bendeler içinde başıboş bir serseriyim


Söyle 

Hangi aşık sana vardı ben gibi

Züleyha mı Mecnun mu

Ruhumun zirvesinde bulur oldum kendimi 

Al, al sana içkin ruhumu....


Fotoğraf için Ayşegül Kurt ablaya hürmetlerimle.


Efendim, yazdığım bir yazı veya şiiri ikinci defa okumak ya da düzeltmek âdetim değildir. Kusuruyla beraber sizindir. Eyvallah...