Eskiden aşka tüm saflığımla inanan biriydim. Bir gün kendi peri masalımı yazacağımı ve mutlu olacağımı düşünüyordum. Şu an ne mi düşünüyorum. Aşkın sadece şiirler okusun, şarkılar dinlensin diye ortaya çıkarılan bir yalan olduğunu... Bana göre insanlar başkalarına olan takıntılarına arzularına aşk diyor. Peki sonucunda ne oluyor hüsran. Siz hiç aşık olup sonsuza kadar aşkının sadece varlığına şükreden onu olduğu gibi kabul eden biri gördünüz mü? Ben görmedim. Bana bu hayatta en büyük zararları sana çok aşığım diyen insanlar verdi. Biri en yakın arkadaşımdı, diğeri ilk gerçek sevgilimdi. İkisi de beni kendi hayatlarında sadece onların kontrolünde olan bir kafese koymaya çalıştı. Sanki benim duygularım, isteklerim ve düşüncelerim yokmuşçasına.
