Kalbimle küçük bir anlaşmazlık içerisindeyiz.
Aşka hazır olmadığıma ikna olamıyor.
"Bu işin uzmanı benim! Senden fikir alacak değilim." diyor.
"İş birliği yapmazsak olmaz" diyorum, dinlemiyor.
Bana "Bak onun gözlerine!" diyor ve soruyor "Ne hissediyorsun?"
Bu soruya cevap vermek neden bu kadar zor oldu ki şimdi?
Gerçekten ne hissediyorum?
Heyecan mı? Sevinç mi?
Yok yok, bu farklı. Çok farklı...
Sanki uzun süre koşmuşum da yorulmuşum.
Deniz kenarında dalgaları dinlemiş, dinlenmişim.
Sanki tertemiz havayı solumuş da ferahlamışım.
Bir kelebek görmüşüm, gülümsemişim.
Bu duyguları sadece onun gözlerine bakarken hissediyorum.
Neden böyle hissediyorum?
"Nedir bu hissettiklerim?" diye sordum kalbime.
Net bir şekilde "Aşk" dedi. Ürperdim.
Haklıydı.
Sonunda kalbimle iş birliği yapmıştık.
Kazanan o olmuştu.
Kazanan, aşk olmuştu.
