Aşk, aşk dediklerim senden ibaret... Ne ilginç bir şeysin sahi sen... Yarım yıl ağladım yoksun diye, geçen gün ise yanımda uyuyakaldın... Seviyor musun beni... Hayır... Ben seni seviyor muyum... Bütün bir cihan şahit ki çok seviyorum... Canını yakıyor muyum... Evet... Canımı yakıyor musun... Evet... Ayrı yapabiliyor muyuz... Hayır... Beraber olabiliyor muyuz... Keşke... Biraz da geleceğin belkilerine göre soralım... Beni sevsen inanır mıydım... Belki ama önce şafakta doğuya bakardım... Seninle Fenerbahçe maçına gelir miydim... Beşiktaş formamı giyer, sana inat gelirdim... Seninle inatlaşmayı seviyor muyum... Fazlasıyla... Niye... Bilmem... Çok ilginç insan tanıdım da... Sen gibisini hiç tanımadım... Bazen sadece sarılmak istiyorum sana... Kokunu içime çekmek istiyorum... Tüm bu isteklere karşı gelmek o kadar zor ki... Ama sensiz kalmak da istemiyorum... Kendimi bir uydu gibi hissediyorum... Resmen senin etrafında dönüyor hayatım... Sürekli senin iyiliğin ve isteklerine göre yönetiyorum her şeyi... Sana kalsa kimseyi kırmadan, doğru olanı yapıyorsun... Peki ya ben? Ben ne yapıyorum öyleyse... Ya da neden benim kalbim sürekli parçalanıyor?
En çok da ne komik geliyor biliyor musun... Hani dedin ya bana, "ben seni hak etmiyorum" sonra dedin ya "umarım seni hak eden biri sever seni" ve hani sonra da dedin "ben yanılmışım, şairlere şiir yazılırmış" diye... Bütün bir gerçekliği mahvettin... Aklım almıyor... Nasıl karşıma senden daha çok ben olan biri çıkacak? Ya da nasıl biri beni sevecek benim seni sevdiğim gibi? En önemlisi... Nasıl biri bana şiirler yazacak? Benim aklım almıyor...
Sevilmek ister miydim... Evet... Peki bundan korkuyor muyum... Evet... Ya korktuğum başıma gelirse... Boşuna düşünme, sen asla öylesine sevilmeyeceksin...
