Kendimi kandırmışım bunca zamandır
Bu dar dünyanın kalabalık şehirlerinde
Kimsesiz sokakların sessiz banklarında
Karanlık pencere önünde solmuş çiçeklerde
Kalınca kendimle anladım doğruyu aslını
Yorulmuş ve harabeye dönmüş bedenim
Yavaş yavaş solan düşlerle ümitlerim
Kana bulanmış gözlerimde son ışık perilerim
Geri gelir mi şimdi beni bırakıp giden
Neşelerim arkasında saklanan gülüşüm
İçimde en derine gömdüğüm küçüklüğüm
El ele tutuşup tüm yolu beraber yürüdüğüm
