İlişkilerde büyürüz, ilişkilerde yaralanır, ilişkilerde iyileşiriz. Hayatımıza giren insanlar şansımız ya da şanssızlığımız olur bu durumda. Ötekiyke olan ilişkimizi aslında bir öğrenme ve gelişme fırsatına çevirebiliriz eğer bu farkındalığa sahipsek. Kurban bilinciyle yaşamayı seçersek, kaybetme(!) riskini göze almazsak, gerçekte kaybettiğimiz kendimize giden yol olur. Patolojik bir alma verme dengesiyle "mutluluk" sandığımız bir ilişki içerisinde yiter gideriz. Oysa yaşam daha fazlasını hak eder ve bu potansiyele sahiptir. İnsan yaşamındaki en değerli çaba buna ulaşmak olmalı
