Bir gün düşünürsün

Geceleri, gündüzleri

Nasıl böyle bir aşkı kaybettiğini

Beni kaybettiğini

Bir gün geceleri tavana bakarak düşünürsün

Sevmek, çözüm değilmiş oysa

Sevmek, bir kediyi sevmek gibi değilmiş

Sevmek, banklarda sarılmak değilmiş

Sevmek, geceleri aynı yıldıza

Gündüzleri aynı güneşe bakmak değilmiş

Aşkın cüretkarlığını yapmak

Sonsuz kez “Seni seviyorum” demek değilmiş

Asıl sevmek;

Aklın değil, kalbin söylediğini söylemekmiş

Görünce değil, görmeden de hissettirmekmiş

Kafelerde oturup çay içmek

Beraber özel anlar yaşamak değilmiş

Değilmiş işte, zamanla anlıyor insan...

Aslolan;

Gözlerin gözlerinde değilken

Anımsamalarında ona doyamamakmış

Aşkının katline ferman verse bile

O kılıca razı olmakmış

Yeni bir aşka yelken açmak değil

Aşkın buluşması gibi; güneşin, denizde bıraktığı kızıllıkla buluşmakmış

Kalplerin ortak buluştuğu yelkende

Rüzgarı hissetmek, doyamamakmış

Aslolan aşkı güzelleştiren acısıymış

Yeniden yeniden acının nüksetmesi

Yüreğinde volkan patlamalarına, köpürmelerine doyamamakmış

Abartıyorlar aşkı insanlar

Herkesin dilinde aşk var

Ne peki bu, insanların söyleyipde doyamadığı?

Kavuşamamak mı?

Yoksa kavuşup çalkalanmak mı?

Henüz kimseler çözemedi bu tümceleri

Çözemeyeceklerde;

Her kalbin atması başka zira…

Ben de çözemedim

Sen de çözemedin

Onlar da çözemedi…


Ocak 2023, Samsun