Öfkelerimi asamam, kalbime dokunan kalıplaşmış duygularımı asamam ama sizin yaptıklarınızı asabilirim; sizin neden olduğuz durum için bir insanı asabilirim. Benim karakterimi ve bakış açımı değiştirip tanrıda kalan tarafımla kavgalarıma neden olan insanlara acımak içimden gelmiyor artık. Kötülüğün doğduğu yerde hak edilmiş bir düzen vardır. Hak verenler de vermeyenler de devre dışı artık, insanlığım ölüyor; haberiniz yoksa eğer devasa savaş veren ruhları görmek güç değil. Sessizliğinizi, varsayımlarınızı kafanızda çözmek bile istemiyorsunuz. Gün sonunda bana dokunmayan yılan bin yaşasın felsefeniz işledi, gün gelir sizde de işler; dokunmasın. Öfkem yok ettiklerinize hayatımdaki yerlerinize değil…
