I
İçimizde özlenen bir ses hep
Yüzünü hatırlayamadığımız
Pullu zarfların üstünde yanlış adres;
varacak yeri yok.
Yalnızız.
Kendimize esvap ediniyoruz.
oysa ayna,
Olanca hırsıyla hırpalıyor bendimizi
Güvenip de aşındığın bunca his ise
Nemli şiirler gibi saklı ceplerinde
Ne kadar tanıyorsun kendini sanki
Salhane içre doğranırken umrunda mı bu?
Yün vermek için kırpılıp kırpılıp
Sonra kırları özlemiyor musun
Ve sen,
içinde bir gurbet yarası
Kentlere karşı korkulusun.
II
Gövden koparsa toprakta kökleşir
Gövden koparsa toprak da kökleşir
Gövden koparsa topraktan kökleşir
Gövden koparsa
sen varsın demektir
