Gün geçtikçe belimi büküyor
Yutkunamadığım her düşünce
Sesim küskün
Aklımdan geçen düşünceler
Kelimelerle buluşmuyor nicedir
Fakat düşünmüyor değilim
Beynimin içindeki bu kavga da ne
Susturamıyorum
Beni yiyen bitiren düşünceleri
Kelepçeleyemiyorum ki
Düşünceler bir kuş gibi
Fakat bu defa hırçın
Ve yolunu kaybetmiş
Her birinin kanadı birbirine vuruyor
Ve beynimde bir kan gölü
Ellerim uzanmaz oldu hiçbir şeye
Şu günlerde
Almıyor içim hiçbir hareketi
Yaşamaya dair bir istek kalmadı
Yaşamak demek buna
Debelenmek batmamak için
Ne denir ki
Sığılmıyor hiçbir yere
Duvarlar bir olmuş
Sorgu memuru gibi üstüme çullanmışlar sanki
Nefesimi kesiyor her bir adımları
Boşluk yok
Beni kucaklayan bir boşluk göremiyorum
Debelenmekten yorgun düşmüş bedenim
Yorgunum ve dargınım
Ben dargınım herkese, her şeye
Benliğimi süpürüp atan her ne ise
Ben yaşamaktan daha dert bir şey bilmedim
Ölmek kadar da zor bir şey
Öyleyse ne bu?
Arafta bir mücadele
Yapamıyorum
Attığım her kulaç geri itiyor beni
Kurulan bütün düzenlere aykırı bir seyir bu
Herkes gündüzken ben gece
Herkes geceyken ben gündüz
Tren hiçbir zaman gitmedi rayında
Korkarım ki hiç gitmeyecek.
