Hatırlıyorsun çünkü
Bir menekşe ve bir ışıktan doğmuştun
Hanidir gözlerin arayıp da bulamadığısın
Onlar ay ışığında dans ederler
Sen kalemleri kendine meylettirirsin
Bardakların yarısı kırık
Söz de değil şiir de değil aşk da
Kalanı bir zarif hüsran ile bir parça ayrılık
Ve sen de biliyorsun Elyesa
Ceketini benim üstüme attığında
Ben senin yolundan gitmeyeceğim
Alevlerin götürdüğü bir eski yoldaşsın
Unutulmak çaresiz
Tanyeri gibi ağır
Sonra ay yemyeşil yandı
Ben, sen ve o vardı
Tahammülüm artık duvarda bir yosun
Onlar dans ediyor
Çıplak ayakları birbirini tanıyor
Hep bulutların üstünde uyanıyor
Nereye dönsem bu ayak sesleri
Sen de biliyorsun Elyesa
Geçmiş bütün karanlıklardan bir şeyler kaldı
Aydınlık ve karanlık yalnızca bir ikilem
Daha şu şamdan bile düşmedi yerinden
Nehirler aktı gitti eteklerinden
Bir kadın elinin kiri bu
Gece bir kez daha yansın
Ay ışığında dans edenler irkilsin bakışlarımdan
Hatırlıyorsun çünkü izlerin derin
Yeri nasıl dolacak güneşe gidenin
İşte sen bunu bilmiyorsun Elyesa
Maddeden canımı çekip çıkardığında
Artık ne senin
Ne benim
Ne de bir şarkı söyleyecekken
Durup düşünmenin yeridir
Kır tahtları mumları söndür
Bu bir küçük kıyamet ve zamanın kendisine ölümüdür
