Ay ışığının aydınlattığı denizin içinde
Birer kum tanesiyiz hepimiz.
Günümüz gelince o ışığın altında pırıl pırıl parlamayı bekleriz.
Diplerde sessiz, ince ve nariniz...
Okyanusları aşar sonsuzluğa yükseliriz.
Sevmeyiz gürültü, severiz sessizlik
Mırıldanırız sonsuzluk şarkımızı koylara,
Yelken açarız başka diyarlara.
Balıkların çırpınışları çarpar.
Önce su yüzeyine, sonra karaya
Geldik işte yolun sonuna
Görünmeyi beklerken daldık rüyalara
Bazılarımız ışıldadı gökyüzüne
Kimimiz battı en derinlere
Kimseler kalmadı,
Bu okyanusun dibinde…
Beyza Soukbaş
2022-08-04T13:32:28+03:00Bence gayet tatlı bir şiir olmuş, akışta ve tadında. Burası hem özgür hem de incelik ve kibarlığı önemseyen bir alan. Yerinde eleştiri yapabilmek de bir yetenek. Kaleminize sağlık Ayça.
AYÇA
2022-08-04T12:48:08+03:00İnsanlar burda içinden geçenleri aktarmaya çalışıyor. Sizin yaptığınız eleştiriyi anlayabilirim fakat siz burda kaba bir yorum yapıyorsunuz. Eleştiri de değil. Kusura bakmayın ama böyle bir cümle yazmaya hakkınız yok. Sıradan bulduysanız güzel bir üslupla yorumunuzu yapabilirsiniz.