Yazgı denilen hayatlarımız
İnsanların elinde tuttuğu güçmüş meğerse
Çoktan anlaşılmış
Birileri diğerlerini alışvermiş avuçlarının içine.
Kimi çöp konteynerlerinin başında
Kimi hastanede
Kimi okulda
Kimisi bilinmezde
Saatlerimiz de bize ait olmaktan çıkmış
Gündüzü de onlar ayarlamış
Üzerimize çökmüş akşam karanlığını da
Gidip gelip tekrar aynı noktada buluşuyoruz
Ölümden de daha yakın bir noktada.
