bakmakların hor gördüğü ayna

güçlün yoksa gücün yok

aklın yoksa hakkın 


eceliyle ölenler bilir mi ki yarım kalmışlığı? 

veya artık hayattan yorulup mezarına yatanlar. 

tekrar bulmuş mu önceden bulup yerine koyanlar? 

cenneti. 

ayaklarım üşürse yine bulur mu babam? 

kaybettiği cehennemi. 

deliliği mi seçer? 

kaderinden kopanlar, 

uyuyormuş gibi mi yapar? 

depremden korkan çocuklar. 



paltomu rehin verip bir çift göz aldım 

kumarda kazanıp bir hayali göze aldım

serapmıș meğer bir kova temiz hayat

sevapmıș yaşamak anlamanın anlamsızlığını anlayarak

tokluk değilmiş huzur

kimsenin doymadan kalktığı dost sofrasıymıș

çünkü paylaşmak hiçliği hiç kalmayana kadar


bakmakların hor gördüğü ayna 

tek varlığım sende gördüğüm 

cebimde kötü şans, çatık kaşım, yaralı yüzüm 

ya bir gün beni göremezsen

çetin bir yokluk, çalınmış kasım, kanlı düğün


güzeli vatan sayıp dağa çıkmak 

adı ihanetse de çağırdım bu atı

herkes koşarken göğe bakmak

anlamayacaklar zaten koșsunlar bırak 

belki yakalarlar çağımı.