Bugün şunu soruyorum kendime "İnsanların net olmamasından rahatsızsın.Peki sen yeterince net misin?"Cevabını verecek olsam :"Evet"olurdu.insanlara kendimi olduğum gibi açıyorum.Ama bu güvendiğim için değil.Zaten güvenmek benim açımdan çok büyük bir duygu .Ne kadar kendimize güvenirsek güvenelim.Günün sonunda şartlar ve koşullar,tabiki çabalarımızı atlamadan bu ölçüde ,bunların birleşiminden birşeyler ortaya çıkıyor.Bazen istemek yetmiyor.Zaman,doğru zamansa herşey tamamlanıyor.Herneyse netlikten bahsederken bir anda farklı yerlere yine geldi konu.Benim hayatımda bazen beni zehirlemeye çalışan insanlar olduğunu farkediyorum.Bu kişiler arkadaşımız,kardeşimiz,herhangi biri olabilir.Bence şunu soralım kendimize.İnsanlar neden net olmaktan korkuyor.Ya da kafalarına göre bencilce davranıyor?Çünkü bu tarz insanlar kendi hayatlarında kendilerine bile net değiller ki.Karşı tarafa net olsunlar.Ya da neden benciller?Çünkü kendi hayatlarında bencil olamıyorlar.Hep bir mecburiyet kisvesi altında yaşıyorlar hayatı.Aslında bencillik ve net olamamak değil konu.Konu kendilerinin kendi olamaması.Çünkü bir benlikleri yok.Herşeyleri sahte ve samimiyetsiz .İşte bu tarz insanların
hayatına ya da yoluna net ve kendi gibi olan biri çıktığında,bu kişiler onlara gerçek benliklerini hatırlatacağı için korkup onlardan uzaklaşmayı tercih ediyorlar.(Bu yazdığımın altına yorumlarınızı bekliyorum.Sizcede öyle mi,yoksa ben mi yanılıyorum?)
