Ellerinle usulca ördüğün o sağlam duvarı,
Ellerinle yıktığında, yıkman gerektiğinde, Anlıyorsun; hebâ olmayı, hebâ olanı.
Gözlerinden kederle düşen yaşların,
Toprağa karışıp göğe yükseleceğini...
Ve bir gün, bir rüzgârla evine savrulacağını.
Şimdi ayakların nereye bassa câmlar batıyor.
Kaçıncı aynayı devirdin rûhunun ortasına?
