Ben kibirli değilim sadece kendimi koruyorum
İnsana kibirli davranmayı da öğreten yine insan değil mi?
Hiç soruyor musunuz mu "neden böyle davrandın?"
Sizin gibi iki yüzlü değilim sadece. -mış gibi yapamam, yarın işim düşer diye stratejik davranamam.
Hemen bana bunu nasıl yaparsınlar, küsmeler, tavırlar..
Bi'tek sizin mi duygularınız var ve dünyada bir tek onlar mı önemli turşular?
Hayırdır ne bu küstahlık?
Her şeyiniz tammış gibi bir de kibrin ne olduğuna karar verip kendiniz dışında herkesi yargılıyorsunuz?
Hayrola,ne bu her şeyinizi halletmişsiniz gibi tavırlar?
Hâ.. Siz öğrendiniz nerede nasıl davranmanız gerektiğini..
Âla..
Hâ siz mükemmel çocukluklar geçirdiniz ve de harika ilişkileriniz var.
Pek harikâ..
Bi'biz kaldık öğrenmeyen?
Tüh be bize.
Bir şey soracağım:
Hayatınızda hiç tantuni yemediyseniz tadını nereden biliyorsunuz?
Peki..
Kendinizi ne kadar tanıyorsunuz?
Ne kadar samimisiniz başta kendinize mesela?
Ne sıklıkla rüya görüyorsunuz?
Bilincin altında üstünde nasıl durumlar?
Bu kibir madem kötü bir şeydi ne demeye donanımımız da vardı?
İyi ki var yoksa nasıl korurduk kendimizi siz çok bilmişlerden.
Bana bak..
Beni anlamayı istemiyorsan, gayretin de yoksa beni yargılamaya kalkmamalısın.
Yoksa kibrimle tanışacaksın.
Ben kendimi koruyacağım sen buna kibir adını takacaksın.
Ne olduğunu anlayamadan bir şok yaşayacak ve hayatımdan çıkacaksın.
İyi niyetlerim vardı benim
hayata birlikte daha güzel bakabiliriz diye herkese sunduğum.
Boyumdan uzun kilomdan ağır; büküle büküle acıyla ama her an yanımda taşıdığım vicdanım vardı benim,
hepsini sizin kibriniz öldürdü.
Sözde öğrenmişlikleriniz, bildikleriniz.
Sorsan yaşamak diyorsunuz buna düşünen ölüler.
Kibirli değilim ben sadece kendimi koruyorum.
İyi oldu ama bu yaşattıklarınız.
Yoksa nasıl görürdüm?
Beni sizin gibi iki yüzlü, samimiyetsiz kibirlilerden koruyacak o yanımı.
Ruh'da her şey zıddı ile kaimdir derler.
Kişi her neye sahipse zıddına da sahipmiş yani.
Ben kibirli değilim, gerektiğinde hak ettiğin ölçüde kendimi koruyacağım..
