Her şeyi düşünebilirdin hakkında 

fakat en kötü olanlarını seçtin 

düşündeki karanlık çekti seni

çekip aldı yaşamaktan, şiir seni kullandı. 

Her kırılmanda Nietzsche haksız çıktı 

her düşüşünde küfürden bir baba 

ama sevgiyle koydun yanını yanına

suçlayacak binlerce boşluk buldun. 

Kurtulamadığın kelimelere yenilerini ekledin. okuyarak, yazıların hançerleşti daha çok, 

müzik ah o zamandan silinme halin 

silindin ve kendine başka zamanlar buldun. 

Düşünde yaşamayı ne çok sevdin 

ki karışıklığın aşk gibi seni tüketti, delirdin 

çünkü bir haritanın parçaları senin 

bütün olduğun anların kısa bir rüya gibi. 

Her şeyi yanlış tanımlıyorsun

her şeyin yansıması ters gösteriyor yüzünden, 

hafızanı iyileşmek için kullanmadın 

hafızan aynı şeyleri defalarca sana yaşattı 

hafızan bu kez Nietzsche'i haklı çıkardı. 

Değişmeyen kitaplarını yırtıp atsan belki düzelirsin

belki müzik anlamını yitirir o zaman, 

yırt at mesela Tatar Çölü'nü kitaplıktan 

yırt at o aynadan döngüyü hafızandan.