Eril sevdamızın dişil halleri bunlar.
Derin bir hüznün dar geçidinde,
Ötesi yok gibi yolun.
Kızıl mavi bir soluk, reverans halinde teninde.
Muzip bir gülümseme;
Ağlarcasına canhıraş,
Fısıldıyor ezgisini namahrem kör bilincime.
Bilirsin işte,
Aynı hikaye;
Bir sen varmışsın,
Bir ben yokmuşum.
Olmuyor,
Yaranılmıyor sensizliğe.
